"Og sidan kom då lensmann inn og presten",
heiter det i visa om hestehandelen, sikkert som utrykk for at no var makta samla.
Og mykje makt var samla på få hender før i tida. Ofte var presten også ordførar.
Slik var det på Fjelberg. Og lensmannssonen på Fjelberg på 1940-talet skriv godt og lesverdig om dette her: Fjelberg prestegard. Barndomsminne.
Her fortel han mellom anna om då presten møtte seg sjølv i døra. Ikkje slik me tenkjer: at han måtte gå tilbake på det han tidlegare hadde gjort. Nei. Han møtte seg sjøl i døra og gav det svaret han skulle gi.
Far hadde også merka seg at presten, Sverre Aarseth, respekterte maktdelingsprinsippa i
det moderne samfunnssystemet. På vegner av soknerådet sende han ein gong
ein søknad om ei lita pengeløyving til Fjelberg kommune. ”Alle” rekna
med at det skulle gå greitt, ”for presten er jo sjølv ordførar”.
Undringa blant bygdefolk var stor då det kom eit svarbrev, visstnok
underteikna av Sverre Aarseth sjølv, med blankt avslag. Far, (lensmannen) undra seg
ikkje.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar